Ηθοποιός αξιώσεων, έντονα πολιτικοποιημένος, outsider στο Χόλιγουντ και γυναικάς, ο Σον Πεν, ο οποίος επί χρόνια, στο μεγάλο τουλάχιστον κοινό, ήταν γνωστός μόνο ως σύζυγος της Μαντόνα, έχει πια εδραιωθεί ως μια από τις σημαντικότερες παρουσίες στον αμερικανικό κινηματογράφο. Τη φετινή σεζόν αναμένεται μάλιστα να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον με τρεις πολύ ενδιαφέρουσες ταινίες:
Στο πολυαναμενόμενο «Milk» του Γκας Βαν Σαντ ενσαρκώνει τον Χάρβεϊ Μιλκ, τον πρώτο αμερικανό πολιτικό που παραδέχτηκε δημόσια την ομοφυλοφιλία του. Ο Μιλκ, που εξελέγη δημοτικός σύμβουλος στην Καλιφόρνια, παράτησε την υψηλόμισθη δουλειά του στη Γουόλ Στριτ και μετακόμισε με τον εραστή του στην περιοχή Κάστρο του Σαν Φρανσίσκο. Εκεί έγινε η φωνή μιας περιθωριοποιημένης πλην όμως πολυπληθέστατης κοινότητας, αποκτώντας φανατικούς υποστηρικτές. Το 1978 όμως δολοφονήθηκε μαζί με τον δήμαρχο της πόλης από έναν άλλο δημοτικό σύμβουλο.
Ήταν 48 ετών, όπως και ο Πεν σήμερα, και υπήρξε ένας κατ' εξοχήν ακτιβιστής πολιτικός - άλλο ένα κοινό σημείο του με τον ηθοποιό, που τα τελευταία χρόνια όλο σε διαδηλώσεις εναντίον του Μπους τον βρίσκεις. Και βέβαια, είναι φανατικά υπέρ του Ομπάμα, και χρηματοδότησε μέρος της καμπάνιας του. Παρεμπιπτόντως, ο πατέρας του ηθοποιού, ονόματι Λίο Πεν, ήταν σκηνοθέτης και το όνομά του βρέθηκε στη μαύρη λίστα του Μακάρθι.
Στο «Tree of life» ο Πεν συνεργάζεται με έναν ακόμα σημαντικό σκηνοθέτη, τον Τέρενς Μάλικ, και για πρώτη φορά συμπρωταγωνιστεί με τον Μπραντ Πιτ. Ηρωας της ταινίας ένα 11χρονο αγόρι που αντιμετωπίζει τη ζωή με θαυμασμό. Η μητέρα του αντιπροσωπεύει την αγάπη και τη συμπόνια, ενώ, αντίθετα, ο πατέρας του τον διδάσκει για να επιβιώσει πρέπει να βάζει πάνω απ' όλα τον εαυτό του. Η εικόνα που έχει ο μικρός για τον κόσμο σκοτεινιάζει όταν βιώνει για πρώτη φορα την ασθένεια και το θάνατο. Και ως ενήλικος πια θα εξελιχθεί σε μια χαμένη ψυχή που βολοδέρνει στο σύγχρονο κόσμο. Στο πλευρό των δύο σταρ και η (γνώριμή μας από το Ελληνικό Φεστιβάλ αλλά και από το ρόλο της ως θεία του κινηματογραφικού Χάρι Πότερ) Φιόνα Σο.
*Στο «Crossing over», μια ταινία δράσης του Γουέιν Κρέιμερ (στις αίθουσες στις 30/10) θα δούμε τον Σον Πεν για πρώτη φορά στο πλευρό ενός ακόμα δημοφιλούς ηθοποιού: του Χάρισον Φορντ. Ολα αρχίζουν όταν ένας συνοριοφύλακας στη Νότια Καλιφόρνια αποφεύγει τελευταία στιγμή να χτυπήσει μια όμορφη νεαρή με το τζιπ του. Γρήγορα οι ζωές αγνώστων θα αρχίσουν να τέμνονται με απρόβλεπτους τρόπους. Η ταινία προσεγγίζει τη ζωή μιας σειράς μεταναστών από διάφορες χώρες θίγοντας ζητήματα όπως η φύλαξη συμόρων, η διαδικασία έκδοσης πράσινης κάρτας και η σύγκρουση ανάμεσα σε διαφορετικές κουλτούρες.
Έχοντας ήδη στο ενεργητικό του ένα Οσκαρ για την ερμηνεία του στο «Σκοτεινό ποτάμι» του Κλιντ Ιστγουντ (το οποίο πείστηκε τελικά να παραλάβει μόνο χάρη στην επιμονή του Ιστγουντ), ο Καλιφορνέζος Πεν, που ανέκαθεν σνόμπαρε το «πρωτόκολλο» του Χόλιγουντ, επιδεικνύει μια ιδιαίτερη επίδοση στους σπαρακτικούς ρόλους: στο «Σκοτεινό ποτάμι» αναζητεί τον δολοφόνο του παιδιού του και εκδικείται τον λάθος άνθρωπο. Στο «Ονομά μου είναι Σαμ» ενσαρκώνει έναν διανοητικά καθυστέρημένο πατέρα που διεκδικεί την κηδεμονία της μικρής κόρης του. Και στα «21 γραμμάρια» επιζεί χάρη στη μεταμόσχευση της καρδιάς ενός ετοιμοθάνατου άντρα.
Έχει τη φήμη του ευέξαπτου (το 1987 μάλιστα φυλακίστηκε για 32 ημέρες μετά από ξυλοδαρμό ενός κομπάρσου), και αν και δεν φημίζεται για την ομορφιά του είναι ιδιαίτερα θελκτικός στις γυναίκες, γεγονός που έχει δημιουργήσει άπειρα προβλήματα στην ηθοποιό σύζυγό του Ρόμπιν Ράιτ («Φόρεστ Γκαμπ»). Με τη Ράιτ συζούσε επί αρκετά χρόνια πριν το γάμο τους το 1996 και έχουν δύο παιδιά: μια 17χρονη κόρη κι έναν 15χρονο γιο.
Τον Δεκέμβριο η σύζυγός του τον έπιασε να την απατά με δύο (!) γυναίκες και κατέθεσε αμέσως αίτηση διαζυγίου. Στα φετινά Οσκαρ μάλιστα ο Πεν συνοδευόταν από το γνωστό μοντέλο Πέτρα Νέμκοβα, χωρίς ωστόσο ποτέ να επιβεβαιωθεί ερωτική σχέση ανάμεσά τους. Ως διά μαγείας, όμως, τον Απρίλιο η σύζυγος του απέσυρε την αίτηση διαζυγίου. Αλλο τώρα αν στις Κάνες, όπου ο Πεν ήταν πρόεδρος της κριτικής επιτροπής, εμφανίστηκε και πάλι (όλως τυχαίως...) η Νέμκοβα. Αβυσσος η ψυχή των ηθοποιών...
