Ήταν ίσως το πιο επιτυχημένο γυναικείο φωνητικό συγκρότημα της δεκαετίας του '60, το δημοφιλέστερο μετά τους Μπιτλς, με 12 «πρωτιές» στις λίστες επιτυχιών των ΗΠΑ και με πωλήσεις 20 εκατομμυρίων αντιτύπων.
Τα μαύρα κορίτσια από το γκέτο του Ντιτρόιτ κατάφεραν να κάνουν όλη την Αμερική να τραγουδάει στους ρυθμούς τους, σε μία εποχή που ο φυλετικός διαχωρισμός ήταν ακόμα πραγματικότητα στη χώρα. Και ό,τι έκαναν οι Σουπρίμς το έκαναν με μοναδικό στιλ. Τα κοστούμια από τις λαμπερές τους εμφανίσεις εκτίθενται τώρα στο Μουσείο Βικτωρίας και Αλβέρτου στο Λονδίνο και μας ξεναγούν στην ξεχωριστή αυτή ιστορία πραγμάτωσης του αμερικανικού ονείρου.
Τα φανταχτερά φορέματα προέρχονται από τη συλλογή της Μέρι Ουίλσον, της μοναδικής από τα μέλη των Σουπρίμς που παρέμεινε στο συγκρότημα καθ' όλη τη 18χρονη πορεία του, από το 1959 έως το 1977. «Εχω φυλάξει αυτά τα φορέματα για πάνω από 30 χρόνια. Ηταν όνειρό μου να τα μοιραστώ μια μέρα με τον κόσμο», λέει, τώρα, η Ουίλσον.
Οι Σουπρίμς ξεκίνησαν ως κουαρτέτο κοριτσιών («Πραϊμέτς») από το γκέτο του Μπρούστερ στο Ντιτρόιτ, μία πόλη πιο γνωστή για την αυτοκινητοβιομηχανία της. Τα φουστάνια τους, τότε, τα έραβαν μόνες τους από φτηνά υφάσματα. Το 1961 ήρθε το πολυπόθητο συμβόλαιο με τη θρυλική Μόταουν και το 1962 -ως Σουπρίμς πλέον- κατέληξαν στη σύνθεσή τους ως το τρίο που θα έφερνε και τις περισσότερες επιτυχίες: Νταϊάνα Ρος, Μέρι Ουίλσον και Φλόρενς Μπάλαρντ. Κάτω από το άγρυπνο μάτι του ιδρυτή της Μόταουν Μπέρι Γκόρντι απέκτησαν το γκλάμορους στιλ σήμα-κατατεθέν τους: «Εισάγαμε το γκλάμουρ στο ροκ εν ρολ. Το σύνθημά μας ήταν: να δείχνεις γκλάμορους», λέει η Ουίλσον στους «Τάιμς».
Τα φτηνά ρούχα αντικατέστησαν πανάκριβες τουαλέτες που σχεδίαζαν γνωστοί σχεδιαστές, όπως ο χολιγουντιανός Μπομπ Μακί. «Αρχικά φτιάχναμε τα ρούχα μας από πατρόν με υφάσματα από μικρομάγαζα. Οταν κάναμε την πρώτη μας επιτυχία, αγοράσαμε φορέματα από καταστήματα όπως το Ζακς Φιφθ Αβενιου. Οταν πηγαίναμε στα μεγάλα τηλεοπτικά σόου, είχαν σχεδιαστές που μας έφτιαχαν τα ρούχα».
Η άνοδος και η πτώση
Το καλογυαλισμένο στιλ τους, που μουσικά πάντρευε τη σόουλ με την ποπ, ήταν προσεκτικά σχεδιασμένο από τον Γκόρντι για να έχει απήχηση όχι μόνο στο μαύρο, αλλά και στο λευκό κοινό. Το ειδικό τμήμα της Μόταουν τις έμαθε πώς να κουνιούνται, να χορεύουν, να χαμογελούν.
Με το εκλεπτυσμένο, θηλυκό, λαμπερό στιλ των Σουπρίμς, ο Γκόρντι είχε σκοπό να αλλάξει την αντίληψη που ήθελε τα μαύρα συγκροτήματα να εμφανίζονται «ακατέργαστα». Φορέματα κεντημένα με στρας, περούκες, προσεγμένο μακιγιάζ και χορογραφία συνέθεταν την εικόνα που είχε μελετηθεί ακριβώς για να κερδίσει το λευκό κοινό.
Το γεγονός ότι ήταν μαύρες σε μια εποχή που οι σταρ ήταν συνήθως λευκές είχε επιπτώσεις και στις... κομμώσεις τους: «Είμαστε Αφροαμερικανίδες και τα μαλλιά μας ήταν διαφορετικά. Ηταν πολύ δύσκολο για τους κομμωτές να μας χτενίσουν. Ηταν μια εποχή που απλώς δεν ήξεραν πώς να χτενίσουν τα μαλλιά των μαύρων», θυμάται η Ουίλσον.
Οι εσωτερικές εντάσεις (εν μέρει λόγω της απροκάλυπτης προτίμησης του Γκόρντι στην Νταϊάνα Ρος, που είχε ως αποτέλεσμα τη μετονομασία του συγκροτήματος σε «Νταϊάνα Ρος και οι Σουπρίμς») και αλλαγής στο μουσικό σκηνικό σήμαναν την αρχή του τέλους προς τα τέλη της δεκαετίας του '60. Προσπαθώντας να αλλάξουν το στιλ τους, εμφανίστηκαν το 1968 στην τηλεόραση ξυπόλητες, φορώντας τζιν και βαμβακερά μπλουζάκια. Κατηγορήθηκαν τότε ότι αντέγραφαν το στιλ των λευκών προαστίων και επέστρεψαν στο παλιό τους γκλάμουρ.
Αλλά και η άνοδος μιας νέας μαύρης ταυτότητας και υποκουλτούρας δεν άφηνε χώρο για το λαμπερό στιλ τους - θεωρήθηκαν ότι είχαν «ξεπουληθεί» και ότι δεν ήταν «αρκετά μαύρες», ενώ είδαν τις πωλήσεις τους να μειώνονται. Η αποχώρηση της Μπάλαρντ το '68 και της Ρος το '69 οδήγησε σε συνεχείς αλλαγές στη σύνθεση του συγκροτήματος, με την Ουίλσον να αποτελεί το μοναδικό σταθερό μέλος.
Η επιτυχία ενός συγκροτήματος μαύρων κοριτσιών από το γκέτο είχε επιπτώσεις πέρα από τη μουσική και συνέβαλε στην αλλαγή των αντιλήψεων σε μια εποχή μεγάλων εντάσεων στις φυλετικές σχέσεις στις ΗΠΑ. Σύμφωνα με την Ουίλσον, «οι Σουπρίμς είχαν τεράστια επίδραση σε κοινωνικά ζητήματα. Κάναμε παρέα με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ και πηγαίναμε στις πορείες. Η Γούπι Γκόλντμπεργκ και η Οπρα Γουίνφρεϊ μού έχουν πει ότι οι Σουπρίμς τις επηρέασαν να γίνουν αυτό που έγιναν».
Η έκθεση «The Story of the Supremes from the Mary Wilson Collection» («Η ιστορία των Σουπρίμς από τη συλλογή της Μέρι Ουίλσον») στο μουσείο V&A; του Λονδίνου θα διαρκέσει μέχρι τις 19 Οκτωβρίου.
