«Ο Daniel Melingo δεν είναι τρελός, απλώς τα απρόβλεπτα τάνγκο του μορφοποιούνται μέσα από την τρέλα του» αναφέρει το δελτίο τύπου που προαναγγέλλει την πρώτη εμφάνιση του αργεντίνου μουσικού στη χώρα μας. Κλαρινέτα της τζαζ, κρουστά «καχόν» από το φλαμένκο, ατονικές κιθάρες που παραπέμπουν στην αβανγκάρντ μπλέκουν με το μπαντονεόν του τάνγκο στη μουσική του. Μέχρι πριν από λίγα χρόνια έμοιαζαν παράξενοι αυτοί οι συνδυασμοί. Σήμερα αναγνωρίζονται ως οι πιο ουσιαστικές προσπάθειες μεταφοράς στην εποχή μας της λαϊκής μουσικής του Μπουένος Αϊρες και του Μοντεβιδέο.
Ο 63χρονος σήμερα Daniel Melingo ευρύτερα γνωστός, έγινε μόλις πριν από τρία χρόνια με τον δίσκο του «Santa Milonga», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία των πιο διάσημων από τους σύγχρονους ανανεωτές του τάνγκο, των Γκόταν Πρότζεκτ. Για τον ίδιο δεν ήταν παρά μία ακόμα κατάδυση στην παράδοσή του, οι απανταχού φίλοι του τάνγκο όμως είχαν την ευκαιρία να γνωρίσουν τα λουμφάρδος, την ιδιαίτερη δηλαδή σλανγκ με την οποία εξακολουθούν σήμερα να συνεννοούνται οι ντόπιοι στους δρόμους του Μπουένος Αϊρες. Ο δίσκος εκείνος ακόμα στάθηκε η αφορμή για να γίνουν πράξη οι συνεργασίες του Μελίνγκο με τον κιθαρίστα των Γκόταν Πρότζεκτ, Εδουάρδο Μακάροφ, αλλά και τους τόσο πετυχημένους και στη χώρα μας Μπαχοφόντο Τάνγκο Κλαμπ.
Αυτές τις μέρες κυκλοφορεί και το «Maldito Tango», ο νέος δίσκος του Μελίνγκο, δεύτερός του στην εταιρεία των Γκόταν Πρότζεκτ. Η σχέση βεβαίως του αργεντίνου τραγουδιστή με τη δισκογραφία χρονολογείται από τις αρχές της δεκαετίας του '80, από την εποχή που πρωταγωνιστούσε σε αργεντίνικα ροκ συγκροτήματα όπως οι «Los Twist» ή οι «Los Abuelos de la Nada», οι «Παππούδες του Τίποτα». Ο Μελίνγκο είχε μόλις επιστρέψει στην Αργεντινή μετά από τέσσερα χρόνια εξορίας στη Βραζιλία από τη στρατιωτική χούντα της πατρίδας του.
Ηταν η εποχή που το ροκ, το φανκ και η ρέγκε αποτελούσαν βασικά συστατικά της μουσικής του. Σε λίγο βεβαίως ο Μελίνγκο θ' ανακάλυπτε και πάλι τη μαγεία στα ακούσματά του της παιδικής ηλικίας, στο τάνγκο. Οπως κι ο ίδιος παραδέχεται, ήταν τα ταξίδια του στην αργεντίνικη ενδοχώρα, η επαφή του με τις κατά τόπους εκδοχές της παράδοσης αλλά και οι σπουδές μουσικολογίας που είχε κάνει στη Μουσική Ακαδημία του Μπουένος Αϊρες που διαμόρφωσαν σε μεγάλο βαθμό την ιδιαίτερή του ματιά απέναντι στο τάνγκο.
«Το τάνγκο μας κάνει ό,τι θέλει» έγραφε ο Χόρχε Λούις Μπόρχες. Αναφερόταν βεβαίως σε εποχές όπου τα τάνγκο του μεγάλου τραγουδιστή Κάρλος Γκαρντέλ έδιναν τον τόνο. Αλλά και σήμερα, αν ζούσε ο Μπόρχες, την ώρα που οι ανανεωτές του τάνγκο πλουτίζουν με τις επιρροές τους την παράδοση ανιχνεύοντας έτσι με τη μοναδική τους ματιά τα ηχοτοπία της παγκόσμιας τζαζ των καιρών μας, δεν νομίζω πως θα έγραφε κάτι διαφορετικό.
Ο Daniel Melingo παίζει αύριο 24/3 και μεθαύριο 25/3 στις 22.30, στο «Gazarte» (Βουτάδων 32-34, Γκάζι). Είσοδος, 30 ευρώ.
