Το νησί, από μισητός στόχος κατέστη ο αγαπημένος προορισμός των «εμπόρων»
Ήταν το 1979, είχαν περάσει μόλις πέντε χρόνια από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο, όταν ο Διονύσης Σαββόπουλος τραγουδούσε «Δεν είναι οικόπεδο που το καταπατούνε / Είναι η Κύπρος που οι έμποροι τη μισούνε», καταγγέλλοντας την τραγωδία της προσφυγιάς που βίωνε ο κυπριακός λαός.
Τα χρόνια πέρασαν γρήγορα, πιο γρήγορα όμως πέρασαν οι κακουχίες των Κυπρίων, που από τη θέση επαίτη για βοήθεια σε μια βίαια διαιρεμένη χώρα και στο δράμα των προσφύγων, βρέθηκε με ένα τραπεζικό σύστημα όπου το 2011, εισέρρευσαν στο νησί 119,7 δις. δολάρια ρωσικών «επενδύσεων» και, στο ίδιο έτος, ακολούθησαν την αντίθετη διαδρομή 129,9 δις. δολάρια, όπως επισημαίνεται σε έκθεση του GFI (Global Financial Integrity).
Η διαδρομή αυτή του ρωσικού χρήματος δεν εξηγείται φυσικά από επενδυτικούς όρους, αλλά σαν μια τυπική διαδρομή ξεπλύματος παράνομου χρήματος, από παράνομες εμπορικές δραστηριότητες όπως ναρκωτικών, όπλων και ανθρώπων, που καθιστούν την Κύπρο μια σημαντική μηχανή ξεπλύματος των Ρώσων εγκληματιών.
Επιπλέον, το 1/3 των καταθέσεων στης τράπεζες του νησιού, περίπου 25 δις. ευρώ, ανήκουν σε ρωσικές εταιρείες με έδρα την Κύπρο.
Ο ρωσόφωνος πληθυσμός στο νησί ανέρχεται στις 35.000 με 40.000 με πολλούς από αυτούς να ζουν στη Λεμεσό, με μια εφημερίδα στη ρωσική γλώσσα, δύο ρωσικά σχολεία και ένα ραδιοφωνικό σταθμό. Τις Κυριακές συρρέουν στα καταστήματα που πουλούν γούνες και τα βράδια τα μπαρ με πόρνες από την Ουκρανία και την Λευκορωσία είναι γεμάτα στην «Limassolgrand», όπως αποκαλούν τη Λεμεσό οι Ρώσοι.
Στο κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο, ως προϋπόθεση της οικονομικής βοήθειας ύψους 10 δις. ευρώ από την τρόικα, συνέβαλε αποφασιστικά αυτή η ιδιότητα «πλυντηρίου» της κυπριακής οικονομίας, που από επίκεντρο «μίσους» των εμπόρων, με ευθύνη όλων αυτών που κυβέρνησαν με ακραίες πατριωτικές κορώνες το νησί, κατέστη ο αγαπημένος τους προορισμός.
Και τώρα είναι, για άλλη μια φορά, «οικόπεδο που το καταπατούνε».
Ζην επικινδύνως
Ακόμα και αν τελικά προστατευθούν οι μικροκαταθέτες, το πνεύμα εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων υπονομεύτηκε.
Το καθεστώς της ανασφάλειας που επιβάλει η ηγεσία της ευρωζώνης, μετά τις πολιτικές σκληρής λιτότητας σε Ελλάδα, Πορτογαλία, Ισπανία, Ιρλανδία, «αναβαθμίστηκε» ποιοτικά με την επιλογή του κουρέματος των καταθέσεων στην Κύπρο.
Η ζημιά έγινε: Ακόμα και αν τελικά προστατευθούν οι μικροκαταθέτες, το κούρεμα των καταθέσεων στην Κύπρο υπονομεύει το πνεύμα εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων και υπονομεύει συνολικά την οικονομική βάση της κάθε κοινωνίας.
Το οικονομικό και πολιτικό σύστημα «αφυδατώνεται» όλο και πιο πολύ, καθώς πλέον οι εγγυήσεις που παρέχει ελαχιστοποιούνται και το «ζην επικινδύνως» καθίσταται ο κυρίαρχος όρος της καθημερινότητας στις χώρες που βρίσκονται υπό το βάρος της κρίσης, αλλά και στις χώρες που δυνητικά βρίσκονται στο βεληνεκές της.
Μέσα σε αυτό το κλίμα, που τόσο… κοπιαστικά κατάφερε να οικοδομήσει η ΕΕ, τα μόνα «λουλούδια» που μπορούν να ευδοκιμήσουν είναι αυτά του κερδοσκοπικού τυχοδιωκτισμού, των αρπακτικών κεφαλαίων και του φασισμού.
Η ειρωνεία είναι πως όλα τα μέτρα λαμβάνονται, υποτίθεται, για την εδραίωση ασφαλούς κλίματος, που είναι «εκ των ων ουκ άνευ» για την περιβόητη ανάπτυξη.
