Ξεπούλησε πριν καν ανέβει στη σκηνή, πριν το δούμε, πριν λειτουργήσει το «από στόμα σε στόμα». Είκοσι έξι χιλιάδες εισιτήρια είχε προπωλήσει πριν από δύο εβδομάδες το «Κλουβί με τις τρελές», το διάσημο μιούζικαλ που κάνει πρεμιέρα στο Παλλάς σε μια υπερπαραγωγή για τα ελληνικά δεδομένα. Οι αριθμοί μιλάνε από μόνοι τους. 22 ηθοποιοί και χορευτές αλλάζουν 600 περίτεχνα κοστούμια, κινούνται σε 20 σκηνικά και τραγουδούν (και χορεύουν) 15 τραγούδια, τα οποία ερμηνεύει ζωντανή 8μελής ορχήστρα. Η παράσταση, που πήρε παράταση πριν ακόμη ξεκινήσει, φέρει τη σφραγίδα του Σταμάτη Φασουλή, μεταφράζει, σκηνοθετεί, πρωταγωνιστεί, ο οποίος σαν Ζαζά Νάπολι έμαθε να ισορροπεί σε ψηλοτάκουνα, να αλλάζει περούκες, να φοράει πούλιες, στρας και ψεύτικες βλεφαρίδες.
Δεν του είχε ξανατύχει ποτέ να ντυθεί γυναικεία για τις ανάγκες κάποιου ρόλου κι όλη αυτή η διαδικασία της μεταμφίεσης δεν ήταν κάτι πρακτικά εύκολο. Σε μια από τις πιο δύσκολες σκηνές, π.χ. τη «Μάσκαρα», ντύνεται, βάφεται, ενώ κάνει σόου και τραγουδά. Συν τοις άλλοις η μεταμφίεση ερχόταν να προστεθεί σε έναν ήδη μεγάλο όγκο δουλειάς. «Αν και θεωρούμαι εργατικός, δεν ξέρω αν έχω δουλέψει ποτέ τόσο πολύ» σχολιάζει.
Και είναι γεγονός ότι προετοιμάζει δύο χρόνια την παραγωγή, η διανομή χρειάστηκε ενάμιση χρόνο για να ολοκληρωθεί και οι πρόβες διήρκεσαν τέσσερις μήνες. Η πρόταση για να ανέβει το μιούζικαλ του έγινε από την Ελληνική Θεαμάτων. Είχε προηγηθεί, το 1984, η Τζένη Καρέζη που του το είχε ρίξει σαν ιδέα. Τότε το φοβήθηκε. Σήμερα, δυόμισι δεκαετίες μετά, είναι πανέτοιμος να ταξιδέψει το κοινό στο Σεν Τροπέ και να το υποδεχθεί –μαζί με τον Γιάννη Μπέζο, το έτερον θεατρικό του ήμισυ– στο αστραφτερό καμπαρέ τους, το «καμάρι των καμπαρέ», το «Cage aux Folles». Δίχως τον Γιάννη Μπέζο δεν θα τολμούσε αυτό το εγχείρημα, τονίζει ο Σταμάτης Φασουλής.
Η συνεργασία τους μετρά είκοσι χρόνια και υπάρχει μεταξύ τους αμοιβαία και άμεση συνεννόηση. Όλα γίνονται με λίγα λόγια και εντυπωσιακά αποτελέσματα, με πολλά φρου φρου εν προκειμένω, λάμψη, μποά, φτερά και έναν ύμνο στην αγάπη χωρίς όρους. Το τραγούδι «Ι Am What Ι Am» («Είμαι αυτός που είμαι») του Τζέρι Χέρμαν προσδιορίζει το ύφος και την ταυτότητα του έργου. Όλοι έχουν δικαίωμα στην ευτυχία και στην αξιοπρέπεια, είναι ένα από τα μηνύματά του. Το «Κλουβί με τις τρελές» παντρεύει τη φάρσα με τη συγκίνηση, την υπερβολή με τη σοβαρότητα και τις αιώνιες οικογενειακές αξίες με τη χαρούμενη γοητεία της διαφορετικότητας.
Και μιλάει για την υποχρέωση κάθε ανθρώπου να αφήσει την καρδιά του και την ψυχή του να τον οδηγήσουν στην ευτυχία, ακόμη και μέσα από τους κακοτράχαλους δρόμους που στρώνουν ο συντηρητισμός, ο πουριτανισμός και συχνά η άγνοια της αποκαλούμενης «κοινής γνώμης». Η ήσυχη ζωή του γκέι ζευγαριού ιδιοκτητών του καμπαρέ Το Κλουβί με τις Τρελές ταράζεται από τον επικείμενο γάμο του γιου του ενός (προϊόν ετεροφυλικού ατοπήματος του παρελθόντος) με την κόρη ενός συντηρητικού πολιτικού. Πώς θα κρύψουν το «Κλουβί»; Πώς δεν θα βγει τίποτα στη φόρα; Οι γκέι για να σταθούν στο ύψος της περίστασης μεταμφιέζονται σε κανονική οικογένεια κι έτσι αρχίζει το θέατρο μέσα στο θέατρο.
Ο Σταμάτης Φασουλής υποδύεται έναν ομοφυλόφιλο στον οποίο έβαλε πινελιές βγαλμένες από τη ζωή. Θέλει ο ρόλος να θυμίζει τον γκέι φίλο ή γνωστό, τον ευαίσθητο, ευέλικτο, γοητευτικό, με ροπή προς την παιδικότητα, με το εκκεντρικό χιούμορ και την ισχυρή δόση αισιοδοξίας κι όχι τον ξεφωνημένο που πλασάρεται στην τηλεόραση και τον κινηματογράφο. Κωμωδία είναι το έργο, αλλά… «θέατρο δεν είναι μόνο το αστείο. Θέατρο χωρίς συγκίνηση δεν υπάρχει», τονίζει ο Γιάννης Μπέζος. Και υπογραμμίζει ότι στην παράσταση «δίνουν έμφαση στο στοιχείο της συγκίνησης. Δεν πετούν απλώς αστεία στη σκηνή».
Το μιούζικαλ, βασισμένο στο έργο του Ζαν Πουαρέ, έχει αποσπάσει οκτώ βραβεία Τόνι (ανάμεσά τους σκηνοθεσίας, μιούζικαλ, τραγουδιού, κοστουμιών). Ο Μισέλ Σερό έγινε διάσημος σε όλο τον κόσμο χάρη στον ρόλο του Αλμπίν ή αν θέλετε καλύτερα της τραβεστί Ζαζάς Νάπολι, ερωμένης του Ρενάτο (Ούγκο Τονιάτσι), στην ταινία του Εντουάρ Μολιναρό «Το κλουβί με τις τρελές» (1978), μεταφορά στην οθόνη της μεγάλης θεατρικής επιτυχίας που ξεκίνησε από το Παρίσι, τον Φεβρουάριο του 1973. Δέκα χρόνια μετά την πρώτη παρουσίασή του στην παρισινή σκηνή, το μιούζικαλ ανεβαίνει στο Μπρόντγουεϊ (1983) όπου θα παιχτεί επί 1.761 παραστάσεις!
«Το κλουβί με τις τρελές» του Ζαν Πουαρέ. Μετάφραση - σκηνοθεσία: Σταμάτης Φασουλής. Σκηνικά: Γιώργος Γαβαλάς. Κοστούμια: Ντένη Βαχλιώτη. Χορογραφίες: Δημήτρης Παπάζογλου. Απόδοση στίχων στα ελληνικά: Αφροδίτη Μάνου. Πρωταγωνιστούν: Σταμάτης Φασουλής, Γιάννης Μπέζος, Νέλλη Γκίνη, Θόδωρος Κατσαφάδος, Μέμος Μπεγνής, Αλέξανδρος Μυλωνάς, Νταίζη Σεμπεκοπούλου, Σοφία Φαραζή. Θέατρο Παλλάς. Προγραμματισμένη πρεμιέρα 6 Μαρτίου. Διάρκεια παραστάσεων έως 10 Μαΐου.
